29 Şubat 2016 Pazartesi

Çocuk ve Kitap

Annelerin bir araya geldiklerinde sürekli konuştuğu "kitap okuyor mu"
Öğretmenlerin, önemini vurgulamak amacıyla sürekli hatırlattığı "kitap okusunlar"
Dergi, gazete, sosyal medya kaynaklarının sürekli değindiği "kitap okumanın önemi"
Anne-babaların da çocuklara sürekli yapmasını söylediği şey "kitap oku"

Çocuklarımıza kitapları sevdirmek, kitap okuma alışkanlığı kazandırabilmek için neler yapabiliriz" konulu pek çok yazı-makale okuduk, okumaya da devam ediyoruz. Hayatın içinde birbirimize ve çocuğumuza "kitap okumak çoook faydalı" derken, ifade etmek istediklerimiz;
Öncelikle;
- Bilimsel araştırmalara göre, kitap okumak beyinde yeni nöron bağlantıları oluşmasını sağlıyormuş. Nöronların bağlantılarının artması da anlama ve kavrama kapasitesinin çıtasını yükseltiyormuş. Yani zeka gelişimini de arttırıyor.
- Okumayı alışkanlık haline getirmiş bir çocuk, ne bulursa okuyacağından bilgi birikiminin artıyor olmasını yazmaya gerek yok ama yine de yazdım :)
- Hayal dünyaları gelişiyor ve genişliyor, yani çocukluk ve yetişkinlik döneminde daha yaratıcı bir insan olmalarına basamak oluyor.
- Her kitap farklı karakterleri, farklı hikayeleri ve farklı sonları ile çocuklara yeni bakış açıları kazandırıyor. Bakış açıları genişledikçe empati kurmada daha başarılı bireyler oluyorlar. Empati güçleri arttıkça insan ilişkileri iyileşiyor ve güçleniyor.
- Kendine özgü fikirleri gelişiyor, kelime hazineleri artıyor ve düzgün ve doğru konuşma becerileri ilerliyor. Bu sayede kendilerini daha doğru ve daha düzgün ifade edebiliyor, bunu başardıkça da kendilerine güvenleri artıyor.
- Kitapta konu olan karakterler ve onların yaşadıkları karşısında verdikleri tepkiler, kahramanların iç sesleri vb.. okudukça çevresine karşı daha duyarlı oluyorlar yani, yine empati kurmada daha başarılı oluyorlar.
- Odaklanmaları güçleniyor. Okuduklarını zihinde tutabilme , okuduklarını anlayabilme ve hafızada tutabilme güçleri de artıyor.

Ve ben de bu yazıyı yazarken anlıyorum ki, bildiklerimi yada not aldığım şeyleri aktarabilmekte zorlanıyorum. Anlık duygu ve düşüncelerimi yazmak daha kolay ve ben öyle daha "ben" oluyormuşum  :)






Hiç yorum yok:

Yorum Gönder